BuaRt Kulüp | Sanat Penceresi

Ağaç gibidir kadın,

kökleriyle sıkı sıkı sarılır toprağına...

Nektarı, dallarından sarkan

meyvelerinde saklıdır...

dayadım dudaklarımı cama

buğusuna şiirler soluyorum

gölgene yaslandım

biraz ürkek

çokça heyecanlı

şarabın rengi tenimde

ahh Ademoğlu!

incir ağaçlarının buz kestiği bir Şubat gecesi

güneşin bulutlara sarınıp saklandığı,

toprağın beyaza büründüğü

zemheri karanlığında doğurmuş Magdalalı Meryem beni,

bundandır gecelerin kışına meyledişim...

ahh Algos!

gece yarısı ayak bastımı 

buram buram tütmeye başlar sancılar 

gölgelerle baş başa kalır 

akrep gibi sokmaya başlarsın kendini.